مطابق با جلد دیگر در چشم انداز علوم اعصاباین مجموعه ، پیش زمینه ، فارماکولوژی ، بیولوژی مولکولی و بیوشیمی داروهای ضد روان پریشی ، همراه با یک ارزیابی اجمالی از ملاحظات درمانی را در بر می گیرد. در طول 40 سال گذشته ، اثرات داروهای عصبی معمولی برای بیماری روانی با طیف گسترده ای از عوارض جانبی جانبی ، از جمله عوارض جانبی حرکتی مانند پارکینسونیسم جبران شده است. مطالعات نشان می دهد که کاهش دوز ممکن است در حالی که خطر عوارض جانبی را کاهش می دهد ، هنوز اثر ضد سایشی ایجاد کند. از آنجا که تمام داروهای ضد اسکتیک موجود قادر به مسدود کردن دوپامین ، به طور خاص گیرنده های D2 هستند ، دوزهای زیر سطح آستانه تولید اختلال حاد حاد هنوز هم می توانند از نظر درمانی مؤثر باشند. با شناسایی و توصیف گیرنده های دوپامین متعدد ، احتمال داروهای انتخابی تر با پتانسیل اثر جانبی بهتر بوجود آمده است. سایر داروهای ضد روان کننده جدید شامل مسدود کننده های گیرنده D1 ، آگونیست های دوپامین جزئی و داروهای غیر دوپامین مانند مسدود کننده های گیرنده 5-HT ، آنتاگونیست های گیرنده سیگما و آگونیست های گیرنده NMDA هستند. این جلد ، هم علوم پایه نورولپتیک های معمولی و غیر معمول را مورد بررسی قرار می دهد و هم اکنون در حال حاضر و استفاده درمانی بالقوه آنها است.